Największe znaczenie jako pasza miały dotychczas różne odmiany buraków pastewnych, obecnie zaś ze względu na większą zawartość suchej masy upowszechnia się uprawę buraków półcukrowych, np. Poły Past, i cukrowych. Uprawia się różne odmiany buraków pastewnych; jedne odznaczają się niską zawartością suchej masy, lecz dają duże plony, inne zaś wyższą zawartością suchej masy, lecz niższym plonem korzeni. Odmiany o niskiej zawartości suchej masy są łatwiejsze do uprawy i zbioru, lecz gorsze do przechowywania i skarmiania. Z tych względów bardziej wartościową paszą są buraki półcukrowe oraz pastewne o wyższej zawartości suchej masy. Z uwagi na duże koszty uprawy buraków pastewnych należałoby tam, gdzie to jest możliwe, zastąpić je pastewnymi odmianami kukurydzy. Buraki pastewne zawierają mało białka, przy czym ponad 50% jego stanowią amidy, oraz związków mineralnych i włókna. Przy skarmianiu dużych ilości buraków występująca w nich betaina nadaje mleku i masłu nieprzyjemny rybi smak i zapach. Prócz tego buraki powodują niepożądaną w zimie, twardą konsystencję masła. W burakach pastewnych i cukrowych pod wpływem wysokiego nawożenia azotowego gromadzi się dużo azotanów. Wśród bezazotowych wyciągowych znajduje się sacharoza, dekstryny i pektyny.