ZE ZROZUMIENIEM

Jest to niekiedy problem nie lada, czy lub jak dalece rozumienie danych treści przez autora a przez odbiorcę było jednakowe. W praktyce korzystanie z literatury przedmiotu bywa często nie­jednakowe. Niemało z tego powodu naukowcy — głównie huma­niści — toczyli i wciąż na nowo toczą spory interpretacyjne. W niejednej kwestii dzieje badań nad daną rzeczą, np. nad cha­rakterem i strukturą wyobrażeń, zdają się być tożsame z dziejami nieporozumień. Ale i w badaniach matematyczno-przyrodniczych nieporozumienia czytelnicze nie należą do wyjątków, zwłaszcza gdy do czynienia mamy z publikacjami o stylu zawiłym, ze sfor­mułowaniami niejasnymi, z błędami logicznymi itp. A takich pu­blikacji jest w każdej nauce niemało. A zatem czytać literaturę przedmiotu znaczy to przede wszyst­kim poznawać ją ze zrozumieniem przynajmniej dostatecznie traf­nym, jak na cel nowego przedsięwzięcia badawczego. Znaczy to: poznawać treść obiektywną, nic istotnego od niej nie odejmując, niczego istotnego nie dodając i — co najważniejsze — nie prze­kształcając jej jakościowo.